تعداد اصحاب و اهل بیت امام حسین (علیه السلام) در واقعه کربلا به گفته مسعودی در «مروج الذهب» حدود پانصد سوار و صد پیاده بود. و کشته شدگان در روز عاشورا هشتاد و هفت نفر بودند. و بنابر نقل طبری به سند خود از «عمّار دهنی» از امام محمّد باقر (علیه السلام) نقل است که: […]
تعداد اصحاب و اهل بیت امام حسین (علیه السلام) در واقعه کربلا به گفته مسعودی در «مروج الذهب» حدود پانصد سوار و صد پیاده بود. و کشته شدگان در روز عاشورا هشتاد و هفت نفر بودند. و بنابر نقل طبری به سند خود از «عمّار دهنی» از امام محمّد باقر (علیه السلام) نقل است که: هنگامی که امام (علیه السلام) وارد کربلا شد، به همراه آن حضرت صد پیاده و چهل و پنج سوار بود. و از ابو مخنف نقل می نماید که روز عاشورا، سی و دو نفر سوار و چهل نفر پیاده همراه امام شهید (علیه السلام) بودند.
بعید نمی دانم که در وقت ورود به کربلا، جمعیّت امام (علیه السلام) زیاد بوده، ولی چون آنها وضع را بر خلاف انتظار دیدند، همان وقت از امام جدا شدند و رفتند. بعضی از آنها که توقف کردند نیز چون دیدند لشکر دشمن روز به روز رو به افزایش است، به تدریج رفتند و امام (علیه السلام) را تنها گذاشتند، بدین وجه می توان میان اقوال مختلفه جمع نمود.
شاهد این جمع، نقل ابو مخنف است که طبری آن را روایت کرده: امام (علیه السلام) به هر جمعی که می رسید، آن جمع با حضرت همراه می شدند و با او حرکت می کردند و به دنبال می آمدند تا آن که حضرت به منزل زباله رسید و از شهادت مسلم بن عقیل مطلع شد. پس نامه ی امام (علیه السلام) بر مردم خوانده شد. در آن نامه آمده بود:
شیعیان ما را تنها گذاشتند و ما را یاری نکردند. مسلم کشته شد، هرکس می خواهد جدا شود، آزاد است برود و او را مانعی نیست.
پس مردم از راست و چپ متفرق گشتند و با امام (علیه السلام) کسی نماند، مگر همان اصحاب که از مدینه با وی بودند.
پس معلوم می شود هر کس که می دیده امام (علیه السلام) با جمعی به طرف کوفه می رود و می شنیده که از امام (علیه السلام) دعوت شده و از موقعیت امام (علیه السلام) و کثرت شیعیان او خبر داشته، به دنبال امام (علیه السلام) راه می افتاده. پس از منزل زباله هم عده ای از همین مردم که محبت دنیا در دلشان بود به امام (علیه السلام) پیوستند و با او همراه شدند، اما در کربلا به تدریج جدا شدند، هر کس که طمع او بیشتر بود دیرتر جدا می شد!.و اما آن نقل که می گوید: در کربلا هشتاد و هفت نفر کشته شدند، چه بسا منظورش زن و اطفالی که کشته شدند، باشد، مثل ام وهب و طفل های کوچک. و کسی که تعداد کشته شدگان را هفتاد و دو نفر گفته منظورش مردان جنگی بوده، نه هر کسی که کشته شده باشد.
دیدگاهتان را بنویسید