کشور اسرائیل ، ویروس ۱۹۴۸

اسرائیل (یا اسراییل) نامی است که رژیم صهیونیستی پس از اشغال اراضی کشور فلسطین و با حمایت قدرت‌های غربی بر روی بخشی از مناطق جنوب غرب آسیا و در منطقه خاورمیانه گذاشت. اسرائیل که اکنونی یکی از اعضای سازمان ملل است، توسط برخی از کشور‌ها مثل ایران به رسمیت شناخته نشده است. بنیامین نتانیاهو آخرین نخست وزیر اسرائیل است.

بیت المقدس یا اورشلیم در حالی پایتخت اسرائیل است که سازمان ملل قسمت شرقی شهر را اشغالی می‌داند و آن را به عنوان پایتخت نمی‌پذیرد و در مجامع بین‌المللی پایتخت اسرائیل شهر تلاویو معرفی شده است.

مردم

در مناطق اشغالی فلسطین که اکنون در اختیار اسرائیل است، عمدتاً یهودیانی زندگی می‌کنند که در طول دهه‌های اخیر از اقصی نقاط جهان به این منطقه کوچ کرده و در آنجا سکنی گزیده‌اند. بر پایه برآورد سال ۲۰۱۳ سازمان مرکزی آمار اسرائیل، در این منطقه حدود ۸ میلیون و ۵۱ هزار نفر جمعیت زندگی می‌کنند که ۶٬۰۴۵٬۹۰۰ نفر از آنان را یهودیان و ۱٬۶۶۳٬۴۰۰ را اعراب اسرائیلی تشکیل می‌دهند.

تاریخ

بر پایه منابع تاریخی در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل متحد، طرح تقسیم فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین و اداره شهر اورشلیم، به صورت بین‌المللی را تصویب کرد. این طرح موافقت سران اسرائیلی را در پی داشت، اما فلسطینیان و دولت‌های عرب منطقه، بی‌درنگ آن را رد کردند.

در نتیجه از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه‌نظامیان فلسطینی و یهودی، نبرد‌های خونینی درگرفت. نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸ همزمان با پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین، اسرائیل با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد.

یک روز پس از اعلام استقلال، تمامی همسایگان عرب به طور همزمان به اسرائیل حمله کردند که متحمل شکست سنگینی شدند. از آن پس، مجموع‌های از درگیری‌های نظامی بین نیرو‌های اسرائیلی و کشور‌های عرب رخ داده که جنگ ۱۹۴۸، جنگ ۱۹۵۶، جنگ شش روزه ۱۹۶۷ و جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهمترین آن‌هاست

اسرائیل عضو رسمی سازمان ملل متحد است و در حال حاضر با بیش از صد و پنجاه و هفت کشور جهان روابط دیپلماتیک دارد، اما ۳۲ کشور عضو سازمان ملل اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسند و برخی کشور‌ها مانند ایران سراسر اسرائیل را فلسطین اشغالی (به عربی: فلسطین المُحْتَلّة) می‌نامند.

ساختار سیاسی

اسرائیل در طول دهه‌های اخیر و با حمایت‌های ویژه قدرت‌های غربی به سطح بالایی از توسعه یافتگی دست یافت و نوع حکومت خود را جمهوری پارلمانی انتخاب کرد. این رژیم دارای نظام پارلمانی و حق رای عمومی است که در آن رئیس جمهور مقامی تشریفاتی است و نخست وزیر به عنوان رئیس به عنوان شاخه قانونگذار عمل می‌کند.

فعالیت‌های هسته‌ای

گفته می شود اسرائیل از دهه پنجاه میلادی برنامه هسته‌ای داشته‌است، اما دولت اسرائیل هیچگاه در اختیار داشتن جنگ افزار هسته‌ای را تأیید یا تکذیب نکرده‌است و در این رابطه «سیاست ابهام» را در پیش گرفته. این رژیم همچنین با آنکه عضو آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، اما هیچ‌گاه پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضا نکرده است.

مرکز تحقیقات هسته‌ای نقب (نگب) در ده کیلومتری شهر دیمونا قرار دارد که بر باور عمومی، بخش مهمی از «برنامه هسته‌ای اسرائیل» را تشکیل می‌دهد. در سال ۱۹۸۶ یک تکنسین هسته‌ای اسرائیلی، برای اولین بار اطلاعات و تصاویری محرمانه از داخل رآکتور دیمونا و کلاهک‌های اتمی اسرائیل را در اختیار هفته نامه بریتانیایی ساندی‌تایمز قرار داد و به این ترتیب مدارکی در تأیید حدس و گمان‌های موجود، در مورد زرادخانه هسته‌ای اسرائیل را منتشر کرد.

به نوشته هفته نامه دفاعی جینز اسرائیل ششمین قدرت هسته‌ای جهان محسوب می‌شود. این هفته نامه همچنین مدعی شده که اسرائیل دارای ۱۰۰ تا ۳۰۰ کلاهک هسته‌ای است که از نظر تعداد دارا بودن کلاهک هسته‌ای با انگلیس برابری می‌کند.

جنگ‌ها

در طول دهه‌های اخیر اسرائیل جنگ‌های متعددی را از سر گذرانده است که از جمله این جنگ‌ها می‌توان به جنگ ۱۹۴۸، جنگ کانال سوئز (۱۳۳۵)، جنگ شش روزه (۱۹۶۷ میلادی-۱۳۴۶هجری شمسی)، جنگ اصطکاک (۱۳۵۲)، جنگ لبنان (۱۹۸۲میلادی) (۱۳۶۱)، جنگ اسرائیل و حزب الله لبنان (۲۰۰۶میلادی-۱۳۸۵هجری شمسی)، نبرد اسرائیل و غزه ۲۰۰۸ – ۲۰۰۹ (۱۳۸۷–۱۳۸۸) و درگیری‌های پراکنده با سوریه، لبنان و فلسطینیان (۲۰۰۹ تا کنون) اشاره کرد.

اسرائیل در حال حاضر درگیر بزرگترین جنگ با فلسطینان است که در سراسر نوار غزه جریان دارد و به کشتار بی‌رحمانه شمار زیادی از ساکنان کلیه مناطق غزه منجر شده است.