حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) یکی از علل آفرینش

     در این موضوع اخبار بسیاری از فریقین (شیعه و سنّی) روایت شده است که به موجب آن ها ثابت می شود، حضرت صدیقه (سلام الله علیها) سبب آفرینش (عالم) بوده است، همان گونه که پدر بزرگوارش، امیرالمؤمنین و حسنین (علیهم السلام)، علت خلقت بوده اند.

      و اینک حدیثی در اثبات این مطلب، که راوی آن «ابوهریره» است ذکر می کنیم:

     رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:

هنگامی که خدای تعالی حضرت آدم ابوالبشر را آفرید و از روح خود در او بدمید، آدم (علیه السلام) به جانب راست عرش نظر افکند، آنجا پنج شبح غرقه در نور به حال سجده و رکوع مشاهده کرد، عرض کرد:

خدایا قبل از آفریدن من، کسی را از خاک خلق کرده ای؟ خطاب آمد: نه، نیافریده ام.

عرض کرد: پس این پنج شبح که آن ها را در هیئت و صورت همانند خود می بینم چه کسانی هستند؟

خدای تعالی فرمود: این پنج تن، از نسل تو هستند، اگر آن ها نبودند، تو را نمی آفریدم، نام های آنان را از اسامی خود مشتق کرده ام (یعنی من خود، آن ها را نام گذاری کرده ام)، اگر این پنج تن نبودند، نه بهشت و دوزخ را

می آفریدم، نه عرش و کرسی، نه آسمان و زمین را خلق می کردم، و نه فرشتگان و انس و جن را… .

منم «محمود» و این «محمّد» است، منم «عالی» و این «علی» است، منم «فاطر» و این «فاطمه» است، منم «احسان» و این «حسن» است، و منم «محسن» و این «حسین» است.

به عزتم سوگند، هر بشری به مقدار ذره ی بسیار کوچکی، کینه و دشمنی آن ها را در دل داشته باشد، او را در آتش دوزخ می افکنم، یا آدم، … این پنج تن، برگزیدگان منند، و نجات و هلاک هرکس وابسته به حبّ و بغضی است که نسبت به آنها دارد. یا آدم، هر وقت از من حاجتی می خواهی، به آنان توسل کن.

ابو هریره می گوید، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در ادامه سخن فرمود:

     ما (پنج تن) کشتی نجاتیم، هر کس با ما باشد، نجات یابد، و هرکس که از ما روگردان شود، هلاک گردد. پس هر کس حاجتی از خدا می خواهد به وسیله ما اهل بیت از حضرت حق تبارک و تعالی مسئلت نماید.

     این روایت را «شیخ الاسلام حموینی» در فرائد، «حافظ خوارزمی» در مناقب، و چند تن دیگر از دانشمندان اهل سنّت نقل کرده اند. همچنین دانشمندان بزرگ شیعه این حدیث شریف را روایت نموده اند، و با بررسی آن به طور خلاصه می توان به شش مطلب، یا شش منقبت پی برد که هر یک از پنج تن در آن منقبت و فضائل، به طور یکنواخت و هم ردیف، مشترکند.

     مطلب اوّل: خلقت پنج تن و انوار آنان قبل از آفرینش آدم بوده است، و غیر از روایات مذکور احادیث بسیاری نیز از فریقین (شیعه و سنّی) در این باره وارد شده است. از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، نسبت به مدت زمانی که پنج تن، قبل از آدم به وجود آمده اند روایاتی منقول است که در برخی دو هزار سال و در بعضی

به طور مختلف ذکر گردیده است که گمان می رود، این ارقام تقریبی است نه قطعی.

     مطلب دوم: پنج تن سبب و علّت آفرینش جهان بوده اند.

     مطلب سوم: اسامی آن ها از نام های خدای تعالی مشتق شده است.

     مطلب چهارم: جزای دشمنی و کینه توزی نسبت به آنان، سوختن در آتش قهر الهی است.

     مطلب پنجم: پنج تن، برگزیدگان حضرت حق تبارک و تعالی هستند، و هلاک و نجات هر بشری، وابسته به حبّ و بغضی است که نسبت به آنها دارد.

     مطلب ششم: هنگام حاجت خواستن از خدای تعالی باید آن ها را وسیله استجابت دعا قرار داد و به آن ها متوسل شد.

     اگر در شأن پنج تن به جز این شش منقبت نبود، هم ردیف بودن آن ها در این مناقب نشان می دهد که هر یک از پنج تن، از همه پیامبران، از همه صدیقین، از آدم تا خاتم خلاصه از جمیع مخلوقات خدای تبارک و تعالی افضل و برترند، زیرا اگر آن ها آفریده نمی شدند، این خوان رحمت و این سفره خلقت گسترده نمی شد.

هر کس که به عالم هستی پا نهاده است (یعنی هر بزرگی، هر شریفی، هر نبی ای، هر وصی ای، هر خلیفه ای،

هر امامی، هر عالمی که به وجود آمده است) در حقیقت کنار سفره رحمت آن ها نشسته، و از نعمت وجودشان برخوردار گشته، و نان خور و پرورش یافته و عائله رحمت و برکت وجود پنج تن بوده است.

     از این جهت است که حضرت سجاد (سلام الله علیه) در یکی از ادعیه شریفه اش که ائمه را معرفی

می کند، می فرماید: «نَحنُ رَحمَةُ مَن استَرحَمَک، و غَوثُ مَنِ استَغاثَ بِکَ؛ ماییم رحمتی که مردم از تو

می طلبند، ماییم غوث و پناه کسی که از تو پناه می جوید.»

     آری، آنان در پیش آمد ها پناه، و در طلب حوائج ملجأ همه مردمند.

اغلب انبیا (از آدم تا خاتم) در هنگام مشکلات و طلب حاجت به آنان متوسل شده اند و از آبرومندی آن ها در نزد خدا، حاجت روا گشته اند. آن ها محترمند، معظمند، معززند، علت خلقتند، برگزیدگان خدا هستند، و با توجه به اینکه پنج تن در مناقب گفته شده، هم درجه و هم ردیف هستند،   حضرت صدیقه (سلام الله علیها) نیز در این مورد کوچک ترین فرقی با پدر بزرگوارش نداشته است.