اسرار، کیفیت و نکات مربوط به ولادت حضرت زهرا (سلام الله علیها)

تاریخ تولد حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

درباره تاریخ تولد حضرت فاطمه (سلام الله علیها) اندکی اختلاف وجود دارد، اما از نظر دوست داران و پیروان حقیقی آن حضرت و با تمسک به نقل ائمه اطهار (علیهم السلام)، صحیح ترین و قطعی ترین تاریخ، پنج سال بعد از بعثت، در بیستم جمادی الآخر است. درباره سال های ازدواج و شهادت ایشان، چندان اختلاف وجود ندارد؛ یعنی ازدواج در سال اول یا دوم هجرت و شهادت در تاریخ یازدهم هجرت، اما در اینکه حضرت در این وقایع چه سنی داشته اند، اختلاف هست و به تعیین زمان ولادت ایشان بستگی دارد.

  آنچه مسلّم است، ولادت آن حضرت بنابر روایات بعد از بعثت اتفاق افتاده است: همانا فاطمه (سلام الله علیها) بعد از اینکه خداوند نبوت پدرش را آشکار کرد، متولد شد. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در سال پنجم، در حالی که قریش «خانه کعبه» را بنا یا تعمیر می کرد، در روز بیستم جمادی الآخر در چهل و پنج سالگی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) متولد شد.

  همچنین آمده است: روایت شده که فاطمه (سلام الله علیها) در مکّه، پنج سال بعد از بعثت و سه سال بعد از معراج در بیستم جمادی الآخر متولد شده است.

  به نظر قوی، این بازسازی کعبه برای بار دوم بوده است.

 تاریخ ولادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مسئله بسیار مهمی است؛ زیرا ثبت دقیق این وقایع، مستندات تاریخی را قوی تر می کند و مسئله ازدواج و به خصوص شهادت آن حضرت را نیز دقیق تر و آشکار تر می سازد و شاید همین اختلاف در ولادت ایشان، همانند مخفی بودن قبرش، از اسرار الهی باشد. البته ما در این نوشتار در پی اثبات زمان و سال تولد ایشان نیستیم. درباره حوادث، رویدادها و نکات زمان تولد ایشان می توان به نکات ذیل اشاره کرد:

تکلم حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با مادر خویش در زمان بارداری.

  هنگامی که حضرت خدیجه (سلام الله علیها) با پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) که فردی یتیم بود، ازدواج کرد، زنان مکه از او دوری می گزیدند، بر او وارد نمی شدند و سلام نمی کردند؛ از این رو، حضرت خدیجه (سلام الله علیها) احساس تنهایی می کرد. زمانی که به فاطمه باردار شد، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در بطن خدیجه (سلام الله علیها) با او حرف می زدند و او را به صبر و شکیبایی دعوت می نمودند. خدیجه (س) حرف زدن فاطمه (س) را با خود از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) مخفی می کرد تا اینکه روزی رسول خدا (ص) شنید که حضرت با فاطمه (س) صحبت می کنند. فرمودند: «با چه کسی سخن می گویی؟» عرض کرد: جنینی که در شکم من است، پیوسته با من حرف می زند و موجب آرامش من می شود. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) علاوه بر لقب امّ ابیها، مادر خود را نیز در حالت جنینی، به صبر و شکیبایی دعوت می کرد.

بشارت به دختر بودن فرزند و ادامه نسل با برکت پیامبر به واسطه آن یک دانه دُرّ عالم.

  پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به حضرت خدیجه (سلام الله علیها) فرمودند: جبرئیل به من خبر داد که آن جنین دختر است و نسلی پاک و مطهر دارد و خداوند متعال نسل مرا از ذریه او قرار خواهد داد و از نسل او امامانی خواهند آمد که پس از من و بعد از اتمام وحی، خلیفه های الهی روی زمین خواهند بود.

  نکته مهم آن است که معمولا نسل هر فرد از طریق فرزند ذکور وی ادامه می یابد و اصطلاحاً به کسی که فرزند پسر ندارد، ابتر می گویند، ولی از راز های دیگر وجود مقدّس حضرت زهرا (سلام الله علیها) این است که در آن جامعه جاهلی و دیدگاهی که به دختر داشتند، نسل برترین انسان جهان هستی از طریق او ادامه می یابد و خلیفه های الهی از دامن او رشد می یابند و زمینه ساز سعادت انسانی می گردند.

حضور چهار زن برتر جهان هنگام تولد حضرت زهرا (سلام الله علیها)

  هنگامی که زمان فارغ شدن و وضع حمل زنی می رسد، معمولاً زن ها برای کمک به او می شتابند، ولی وقتی حضرت خدیجه (سلام الله علیها) به زنان قریش و بنی هاشم پیغام کمک فرستاد، آن ها با کینه ای که از ازدواج ایشان با پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به دل داشتند، از کمک به او سر باز زدند و به یاری اش نیامدند. در این هنگام، خدایی که تمام مقدمات و برنامه ریزی خود را برای تولد این بانو، آماده و مهیا ساخته بود، رسولان خود را برای یاری فرستاد:

 چهار زن بلند قامت و نورانی بر او وارد شدند که بیشتر، زنان بنی هاشم بودند. حضرت خدیجه (سلام الله علیها) چون آن ها را دید، ترسید. یکی از آنان گفت: ای خدیجه، ناراحت مباش؛ چرا که ما را پروردگارت به سوی تو فرستاده است. ما خواهران تو هستیم؛ من ساره هستم و ایشان آسیه، دختر مزاحم، رفیق تو در بهشت، این مریم، دختر عمران و ایشان صفورا، دختر شعیب است. چهار زن برتر جهان، همراه حضرت خدیجه (سلام الله علیها) از برای چنین امر مهمی مأمور شده و کمر به خدمت چنین وجودی بسته بودند.

نورانی شدن خانه های مکه و سرتاسر غرب و شرق زمین.

پس هنگامی که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پا به عرصه زمین نهاد، نوری عظیم از ایشان بلند شد. تا اینکه این نور به تمام خانه های مکه داخل شد و در شرق و غرب زمین، جایی از این نور خالی نماند. این همان « مثلُ نورِهِ کَمِشکاه » و  « نور الله » است. شکوفه ها، شگفت زده از طراوت نوزادی شدند که عطر خدا را به همراه داشت و ستارگان، خیره در سیمای طفلی شدند که نور آفریدگار در آن بازتابیده بود و حضرت خدیجه (سلام الله علیها) شادمان از ولادت دختری بود که بوی عصمت می داد و طعم بهشت داشت.

نوشاندن آب کوثر به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) شست و شو با آن و لباس های بهشتی.

  پس از آنکه حضرت متولد شد، زنی که در مقابل حضرت خدیجه (سلام الله علیها) بود، آن نوزاد را گرفت، اندکی از آب کوثر را که قبلاً حورالعین آماده کرده بودند، به او خورانید و در آب کوثر شست و شویش داد و با دو پارچه سفیدرنگ که از شیر، سفیدتر و از مشک و عنبر خوش بوتر بودند، یکی را بر بدن نوزاد و دیگری را بر سر او بست. این نوزاد، همان کوثر، و حقیقت خیر فراوان است که خداوند وعده اش را به پیامبر داده بود که: «ما به تو کوثر عطا می کنیم».

شهادت بر توحید، نبوت و امامت، توسط حضرت فاطمه (سلام الله علیها).

نوزاد در بدو تولد خود، لب به سخن گشود: خدایی جز الله نیست. پدرم رسول خداست و سرور تمام انبیا. همسرم علی مرتضی (علیه السلام)، سرور تمام اوصیا و فرزندانم حسن و حسین (علیهما السلام) سرور تمام بنی آدم هستند. سپس تک تک فرزندان (معصومش) را نام برد و بر آنها سلام کرد.

اینکه دیگران چه می اندیشیدند، مهم نیست؛ ما را همین حدیث بس است برای صراط مستقیم. آن هایی که این حدیث را باور ندارند، به سراغ آیات قرآن کریم بروند. آن هنگام که حضرت مریم (سلام الله علیها) فرزند خود را به روی دست به میان آماج تیر تهمت ها و ناسزاها آورد، حضرت عیسی (علیه السلام) لب به سخن گشود و فرمود:

اِنّی عَبدُالله آتانِی الکتابَ و جَعَلَنی نَبیا.

من بنده خدایم. به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است. حال چگونه این نوزاد سخن نگوید که خود، دختر اشرف انبیا و همسر برترین اوصیا و مادر یازده انسان برتر از حضرت عیسی (علیه السلام) است؟

بشارت اهل بهشت برای تولد حضرت فاطمه (سلام الله علیها).

  در بخشی از حدیث آمده است که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به حورالعین بهشتی لبخند زد:

ضَحِکنَ إِلَیهَا وَ تَبَاشَرَتِ الحُورُ العِینُ وَ بَشَّرَ أَهلُ الجَنَّةِ بَعضُهُم بَعضاً بِوِلَادَةِ فَاطِمَةَ (سلام الله علیها).

حورالعین و اهل بهشت یکدیگر را برای تولد فاطمه (سلام الله علیها) بشارت گفتند.  این چنین است که خداوند و بهشت به وجود او افتخار می کند:

وَ إفتَخَرَ جبرئیلُ بِکَونِهِ مِنهُم.

جبرئیل به اینکه از آن ها (خاندان پیامبر) باشد، افتخار می کند.

رشد معجزه سان حضرت فاطمه (سلام الله علیها).

      کَانَت تَنمِی فِی کُلِّ یَومٍ کَمَا یَنمِی الصَّبِیُّ فِی شَهرٍ وَ فِی شَهرٍ کَمَا یَنمِی الصَّبِیُّ فِی سَنَةٍ. 

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در هر روز به اندازه ای رشد می کردند که بچه های دیگر در یک ماه به آن اندازه رشد می کنند و هر ماه تا به حدی رشد می کردند که بچه های دیگر در یک سال رشد می کنند.

اذان و اقامه گفتن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در گوش حضرت فاطمه (سلام الله علیها).

  از حضرت علی (علیه السلام) روایت شده است: هنگامی که فاطمه (سلام الله علیها) متولد شد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) وارد شد و در گوش راست حضرت فاطمه (سلام الله علیها) اذان و در گوش چپ او اقامه گفت و پیامبر با هر کس مانند این انجام داد، از شیطان در امان ماند.

و این تازه آغازی بود برای راز های پیچیده حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و ما فقط می توانیم بگوییم:

      اَللَّهمَّ صَلِّ علی فاطمةَ و أبیها و بَعلِها وَ بَنیها و السِّرالمُستَودِعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِهِ عِلمُکَ. 

  و از او بخواهیم: «یا فاطمهُ! إشفَعی لَنا فی الجَنَّه».

               لا تَقسَ فَضلَهُم لِلأنبیاء أجَل                          فَإنَّ سَلمانَهُم بعدَ تصغیرِ سلیمانُ.

   فضل و برتری آن ها را با انبیا قیاس نکن؛ همانا سلمانِ آن ها را اگر (با لفظ) کوچک کنی، سلیمان می شود.

منابع:

بحارالأنوار، ج16، ص80 _ نور (24): 35 _ توبه (9): 32 _  مریم (19): 30 _ بحارالأنوار، ج16، ص81 _ بحارالأنوار، ج 43، ص107 _ بحارالأنوار، ج43، ص 255 _ القطره، ج1، ص82 _ بدانید من فاطمه هستم، تألیف و تدوین: واحد پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود عصر (علیه السلام)

بحارالأنوار، ج16، ص78 _ المناقب، ج3، ص348 _ العدد القویّة، ص22؛ بحارالأنوار، ج16، ص80 _ بحارالأنوار، ج16، ص80 _

أمالی (شیخ صدوق)، ص475؛ دلائل الإمامة، ص8؛ الخرائج و الجرائح، ج2، ص524 _ بدانید من فاطمه هستم، تألیف و تدوین: واحد پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود عصر (علیه السلام)