ولادت با سعادت حضرت سید الشهداء حسین بن علی علیهما السلام: مشهور آن است که ولادت حضرت امام حسین بن علی بن ابیطالب علیهم السلام در مدینه در سوم ماه شعبان بوده. نسبت به سال ولادت آن جناب معروف سال 4 هجری قمری است. شیخ طوسی (رحمه الله) روایت کرده که توقیع شریفی از جانب […]
مشهور آن است که ولادت حضرت امام حسین بن علی بن ابیطالب علیهم السلام در مدینه در سوم ماه شعبان بوده. نسبت به سال ولادت آن جناب معروف سال 4 هجری قمری است.
شیخ طوسی (رحمه الله) روایت کرده که توقیع شریفی از جانب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به قاسم بن عَلاء همدانی رسید، به این مضمون که مولای ما حضرت حسین علیه السلام در روز پنج‌شنبه، سوم ماه شعبان متولِّد شده، پس آن روز را روزه بگیر و این دعاء را بخوان: «اللهم إنی أسئلک بحق المولود فی هذا الیوم … » الخ. (بارالها، به حق متولد شده در این روز از تو می خواهم که…) تا انتهای دعاء.1
از حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام نقل شده است که هنگامی که امام حسین علیه السلام متولد شد، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به أسماء بنت عمیس فرمود:«أسماء فرزند مرا بیاور.» أسماء گفت:«آن حضرت را در جامه سفیدی پیچیده نزد پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بردم، حضرت او را در آغوش گرفتند و در گوش او اذان و در گوش چپ او إقامه گفتند.
در این هنگام جبرئیل علیه السلام نازل شد و گفت حق تبارک و تعالی به شما سلام می رساند و می فرماید: چون حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام نسبت به تو، مانند هارون علیه السلام است نسبت به موسی علیه السلام، پس او را به اسم کوچک پسر هارون علیه السلام نام گذاری کن، که شَبیر است، و چون لغت تو عربی است، او را حُسین نام کن.
پس حضرت رسول او را بوسید و گریست، و فرمود: تو را مصیبتی عظیم در پیش است، خداوند قاتل او را لعنت کند. پس فرمود: ای أسماء، این جریان را به فاطمه علیها السلام نگو.»2
از امام صادق علیه السلام روایت شده است: زمانی که امام حسین علیه السلام متولد شد، حق تبارک و تعالی به جبرئیل علیه السلام امر کرد که با هزار فرشته فرود آید تا این ولادت را به حضرت رسول صلی الله علیه و آله از جانب خداوند تبارک و تعالی تبریک بگوید.
چون جبرئیل علیه السلام نازل شد، از جزیزه ای عبور کرد که در آن فرشته ای به نام فُطرُس بود، که به علت تعلُّل در انجام امری، از جانب پروردگار متعال مخیَّر شد که میان عذاب و سختی دنیا، و عذاب آخرت یکی را انتخاب کند، و او سختی دنیا را ترجیح داد و حق تبارک و تعالی او را به آن جزیره تبعید کرد و به عذاب دنیایی دچار نمود.
فُطرُس وقتی دید که حضرت جبرئیل علیه السلام با ملائکه آمده اند، پرسید: کجا می خواهید بروید. گفت:«چون حق تبارک و تعالی نعمتی به حضرت محمد صلی الله علیه و آله کرامت فرموده است، مرا فرستاده که به او تبریک بگویم.»
فُطرُس گفت:«ای جبرئیل مرا هم با خود ببر، شاید که آن حضرت برای من دعاء کند. تا حق تبارک و تعالی از من بگذرد.»
پس جبرئیل علیه السلام او را با خود برداشت و چون به خدمت حضرت رسالت رسیدند، تهنئت و تحیّت گفتند. و شرح حال فُطرُس را نیز به عرض رسانید.
حضرت فرمودند:«به او بگو خود را به این مولود مبارک، متبرک کند، و به مکان خود برگردد.»
فُطرُس چنین کرد و بال در آورد و این کلمات را گفت و بالا رفت:«یا رسول الله صلی الله علیه و آله، زود باشد که این مولود را امت تو شهید کنند.
بر من به جهت این نعمتی که از او به من رسید، لازم است که هر که او را زیارت کند، من زیارت او را به حضرت امام حسین علیه السلام برسانم. هر که بر او سلام کند، من سلام او را برسانم. و هر که بر او صلوات بفرستد من صلوات او را به او می رسانم.»
فُطرُس در حالی که به آسمان بالا می رفت، می گفت:«کیست که مثل من، و حال آنکه من آزاد شده توسط حسین بن علی علیهما السلام و فاطمه سلام الله علیها و محمد صلی الله علیه و آله هستم.»3
در روایت است هنگام ولادت امام حسین علیه السلام مادر گرامی شان حضرت زهراء سلام الله علیها مریض گشتند، و توان شیر دادن به فرزندشان در ایشان نبود. رسول خدا صلی الله علیه و آله، به دنبال دایه و زن شیردهی فرستادند ولی کسی یافت نشد، پس خود آن حضرت تشریف آورد به حجره فاطمه سلام الله علیها و انگشت ابهام خویش را، در دهان حضرت امام حسین علیه السلام می گذاشت، و به همین صورت بود که حضرت علیه السلام از هیچ زنی شیر ننوشیدند تا بزرگ شدند.4
دیدگاهتان را بنویسید