واکنش بانوان لبنانی به اهدای طلا از سوی ایرانیان

یکی از نکات متفاوت در پوشش خبری وقایع اخیر لبنان در صداوسیما، حضور یک چهره رسانه‌ای از بین بانوان به نمایندگی از رسانه ملی بود. بانویی که با گزارش‌های متفاوت خود، روایتی بدیع از مقاومت مردم جنوب لبنان و به ویژه زنان لبنانی رنگ و بوی دیگری به فضای رسانه ملی داد.

راحله امینیان که سابقه اجرای برنامه‌های متفاوت اجتماعی و مذهبی را در رادیو و تلویزیون دارد و سال‌ها اجرای برنامه خانواده‌محور «به خانه برمی‌گردیم» به عهده داشته است. او در حال حاضر مجری «برنامه تهران ۲۰» در شبکه تهران است و در قالب اجرای این برنامه، مطالبات حوزه زنان و خانواده را نیز پیگیری می‌کند؛ دغدغه‌ای که در سایر فعالیت‌های رسانه ای و اجتماعی اونیز تسری یافته و امینیان را را به یکی از کارشناسان و فعالان حوزه زنان و خانواده در عرصه رسانه تبدیل کرده است.این مجری وبرنامه‌ساز با سفر به لبنان و حضور میدانی در مناطق جنوبی این کشور، راوی جانفشانی زنان و دختران لبنانی به عنوان بخش از منظومه مقاومت مردم لبنان در برابر تهاجم وحشیانه رژیم صهیونیستی شده است.

امینیان و گروه همراهش این روز‌ها همچنان درگیر ضبط و ارسال گزارش‌هایی هستند که نه از نگاه راهبردی و سیاسی، که با محوریت زنان و خانواده به پدیده جنگ، مقاومت و البته جانفشانی فرماندهان و نیرو‌های حزب الله می‌پردازند.وی در گفت‌وگو با خبرنگار آنا در همین ارتباط عنوان کرد: در جریان وقایعی که پس از طوفان الاقصی رخ داد و پس از حملات وحشیانه صهیونیست‌ها به مردم بی‌گناه و غیرنظامیان غزه که یک فاجعه انسانی تمام‌عیار بود، همیشه این موضوع ذهن من را درگیر کرده بود که در کنار تحلیل‌ها و گزارش‌هایی که از زوایای گوناگون به این موضوع می‌پردازند، جای یک روایت زنانه از ابعاد مظلومیت مردم و البته وحشیگری صهیونیست‌ها خالی است. فراموش نکنیم که آنچه افکار عمومی جهان را نسبت به فجایع غزه حساس و متأثر کرد، تصاویری بود که از مظلومیت زنان و کودکان غزه منتشر شد.

این پویش در بین زنان لبنانی گفت: اتفاقاً یکی از کنجکاوی‌های من برای حضور مستقیم در لبنان همین موضوع بود؛ چون در ابتدای شکل‌گیری این پویش و بحث اهدای طلا و زیورآلات توسط بانوان ایرانی، شیطنت‌های فراوانی از سوی رسانه‌های معاند صورت گرفت. مسیح علی‌نژاد یک ویدئوی تقطیع‌شده از صحبت‌های من را منتشر کرد و متأسفانه برخی در فضای مجازی هم روی آن مانور دادند.وی افزود: من در معرض هجمه شدیدی قرار گرفتم. گروه هدف من در لبنان خانم‌های لبنانی بودند. با هرکدام که صحبت می‌کردم با اشتیاق و حس قدرشناسی وصف‌ناپذیری می‌گفتند که ما از ایثار خواهران ایرانی خودمان خبرداریم و قدردان آن هستیم. جالب است که هیچگاه نمی‌گفتند «بانوان ایرانی» و از عبارت «خواهران» استفاده می‌کردند. در صحبت‌های خودشان تأکید داشتند که ما می‌دانیم که برای یک زن طلا و زیورآلات یک سرمایه مادی قابل‌توجه است؛ برای قدرشناسی از این حرکت، کاری جز دعای خیر از دست ما برنمی‌آید.