در غم و شادی، شریک ائمه طاهرین یکی از وظایف شیعیان این است که در غم و سرور، شریک ائمه طاهرین علیهم السلام باشند. و ائمه طاهرین علیهم السلام به محزون بودن در ماه محرم و خصوصا روز عاشورا توصیه کرده اند. حضرت رضا (علیه السلام) به پسر شبیب می فرماید: «یابن شبیب ان سرّک […]
یکی از وظایف شیعیان این است که در غم و سرور، شریک ائمه طاهرین علیهم السلام باشند. و ائمه طاهرین علیهم السلام به محزون بودن در ماه محرم و خصوصا روز عاشورا توصیه کرده اند.
حضرت رضا (علیه السلام) به پسر شبیب می فرماید:
«یابن شبیب ان سرّک ان تکون معنا فی الدرجات العلی من الجنان فَاحزن لحُزِننا وافرَح لفرحِنا و علیکَ بِولایَتِنا فلو ان رجلاً تولّی حجراً لَحشَرَه الله معه یومَ القیامة».
(ای فرزند شبیب! اگر دوست داری با ما در درجات بالای بهشت باشی، در حزن و اندوه ما محزون باش و در شادی ما شادمان باش و بر تو باد به ولایت ما، که اگر مردی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور می سازد.)
امام رضا (علیه السلام) در بیانی دیگر با اشاره وظایف شیعیان در روز عاشورا به حسن بن فضال فرمود: هرکس روز عاشورا را روز تعطیل خویش قرار دهد و دنبال کارهای خویش نرود، خداوند حوائج دنیا و آخرت او را برآورده سازد.
و هرکس روز عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و خشنودی او قرار دهد و چشم او به روی ما در بهشت روشن گردد.
هر کس روز عاشورا را روز برکت بنامد و در آن روز آذوقه برای منزل خود جمع و تهیه نماید، برکت از او برداشته شود و روز قیامت با یزید و ابن زیاد و عمر بن سعد محشور گردد.
و حضرت رضا (علیه السلام) به ابراهیم بن ابی محمود فرمود: روز عاشورا، اشک های ما را جاری ساخت و پلک های چشم ما را مجروح نمود و عزیز ما را در زمین کربلا خوار نمود، به طوری که تا روز قیامت حزن و اندوه از ما جدا نمی شود. پس گریه کنندگان باید بر حسین گریه کنند که گریه بر او، گناهان بزرگ را پاک می کند.
آنگاه حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: چون ماه محرم می رسید، دیگر پدر مرا خندان نمی دیدند و همّ و غم او را فرا می گرفت تا روز عاشورا، و چون روز عاشورا می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می فرمود: روز عاشورا، روزی است که حسین (علیه السلام) در آن روز کشته شد.
پس این سوگواری شیعیان از اول محرم، از باب اظهار علاقه و دوستی به ائمه طاهرین و دوری و بیزاری از دشمنان دین است.
ائمه طاهرین شیعیان را بر گریه کردن بر حسین و سوگواری بر او، بلکه جزع و فزع، ترغیب نموده اند.
روایتی از حضرت صادق (علیه السلام) چنین نقل شده است:
«کلُّ الجَزعِ والبُکاء مکروهٌ سِویَ الجزعِ والبُکاءِ علی الحسین».
(هر بی تابی و گریه ای مکروه است مگر بی تابی و گریه بر حسین (علیه السلام)).
و در روایت ابن شبیب از حضرت رضا (علیه السلام) آمده است:
«إن کنتَ باکِیاً لشیء فَابکِ للحسینِ بنِ علی بنِ ابی طالب… إن بکیتَ عَلی الحسینِ حتّی تصیر دموعَک عَلی خَدَّیکَ غَفَرَ اللهُ لکَ کُلَّ ذنبٍ أذنبتَهُ صغیراً کان أو کبیراً قلیلاً کان أو کثیراً».
(اگر می خواهی برای چیزی گریه کنی، بر حسین بن علی بن ابی طالب علیهما السلام گریه کن،… اگر اشک هایت در مصیبت حسین بر گونه ات جاری شود، خداوند گناهان بزرگ و کوچک تو را، چه کم و چه زیاد، می آمرزد).
ائمه (علیهم السلام) شیعیان را امر می کردند بر آنکه مجلس به پا کنند و احیای امر ائمه (علیهم السلام) را بنمایند. در «وسائل الشیعه» از «ازدی» و او از امام صادق (علیه السلام) روایت نموده که به فضیل فرمود:
«أ تجلسون و تحدّثون قال: نعم، جعلت فداک! قال: ان تلک المجالس احبها فاحیوا امرنا یا فضیل فرحم الله من أحیا أمرنا یا فضیل من ذَکرنا أو ذُکرنا عنده فخرج من عینه مثل جناح الذباب غفر الله له ذنوبه و لو کانت اکثر من زبد البحر».
نشستن شیعیان با یکدیگر و روایت نمودن مناقب و مصائب ائمه (علیهم السلام)، موجب احیای امر ائمه (علیهم السلام) است. و این از وظایف شیعیان خصوصاً در ایام خاص و بالاخص در روز عاشورا است.
خداوند کسی را که امر ائمه را احیا می کند رحمت کند. هر کس که ذکر مصیبت ائمه (علیهم السلام) را بنماید و گریه کند یا برای او نقل کنند و او گریه کند و از چشم او به اندازه بال مگس اشک بیرون آید، خداوند گناهان او را _ اگر چه به قدر کف های دریا باشد _ می آمرزد. این حدیث اختصاص به ذکر مصیبت سیّدالشهدا (علیه السلام) ندارد، بلکه مصیبت پیغمبر و حجج طاهرین را نیز شامل می شود.
ایلان ماسک با نماینده ایران در سازمان ملل دیدار کرد
دیدگاهتان را بنویسید